Parece evidente que, cando falamos de "crise", estamos a empregarun vulgar eufemismo tras o que se agacha un calculado e programadosaqueo da mafia financeira internacional para acabar de vez cos logrosacadados pola clase traballadora no decurso dos séculos: SeguridadeSocial, ensino e sanidade públicos, dereito a un traballo digno, vacaciónsremuneradas, etc.Non é casual a demonización que se está a facer na actualidade dafigura dos funcionarios e funcionarias, pois non se pode admitir queno futuro existan persoas que gocen dun emprego de por vida e que,ademais, militen nalgún sindicato de clase ou secunden as folgas, algoimpensábel para quen "goza" dun traballo temporal e renovábel enfunción da súa "docilidade" cun sistema corrupto.O Teatro -xunto cos púlpitos- foi secularmente, por mor do elevadoíndice de analfabetismo, o principal medio de comunicación demasas... Por esa razón, consideramos que nas actuais circunstancias, oxénero dramático debe recuperar ese necesario protagonismo, denunciandoo que outros silencian, ocultan ou manipulan
