Xesús Alonso Montero, que naceu en Vigo, tomou primeiro contacto pragmático e afectivo coa lingua galega, ós nove anos, en Ventosela do Ribeiro, onde pasou a residir por traslado da familia. En Vigo, máis cativo aínda, xa puidera observar, con entendemento infantil, pero entendemento, á fin, o xúbilo do triunfo da Fronte Popular e a atrocidade que significou o estalido da Guerra Civil. En Ribadavia, no colexio Academus, mediante D. Bernardino Graña Refojos, tivo a ocasión de se entusismar coa palabra, coas palabras organizadas en textos e coa plabra como obxecto de estudo, circunstancia que determinou que elixise para os seus estudos universitarios a carreira de Filoloxía Románica. Non tardou o profesor Alonso Montero en sentir devoción pola obra de Antonio Machado, sobre todo pola parte desta obra que ten que ver co compromiso social, co socialismo e co republicanismo. En 1962, cando ingresa no Partido Comunista, xa se atopara con textos marxistas, coa figura de Marx, aquel humanista ó que considera primeiro intelectual contemporaneo coa condición de sabio e xusto lector do texto que ofrece o mundo no que vivimos. Con estes vimbios e con outros semellantes, que sería prolixo citar nesta breve contraportada, constrúese a personalidade intelectual e civil de Xesús Alonso Montero (Palabras e compromiso), da que se dá cumprida información nas páxinas deste libro.
