O ceo xa estaba escuro e estrelado cando Elmer, o elefante de retallos, sentiu chorar. Era o bebé elefante. Non pode durmir dixo a mamá elefanta. Quere o seu osiño. Levámolo con nós a unha excursión e perdémolo. Non te preocupes dixo Elmer. Eu prestareille o meu e mañá buscarei o osiño que se perdeu Elmer volve protagonizar unha historia chea de tenrura, empatía, xenerosidade e axuda colectiva. Nesta ocasión, o simpático elefante multicolor comparte o seu osiño de trapo cun bebé desgustado pola perda do seu boneco. Daquela, porase en marcha unha cadea de solidariedade entre todos os habitantes da selva na procura de tan prezado tesouro.
